10 Rules for Being Human

I saw this in a FB post and loved it so much so that I'm blogging it, to keep it for my reference, and may be for posterity.

----

‎10 Rules for Being Human

➊ You will receive a body.
➤ You may like it or hate it, but it's yours to keep for the entire period. 

➋ You will learn lessons.
➤ You are enrolled in a full-time informal school called, "life."

➌ There are no mistakes, only lessons.
➤ Growth is a process of trial, error, and experimentation. The "failed" experiments are as much a part of the process as the experiments that ultimately "work."

➍ Lessons are repeated until they are learned.
➤ A lesson will be presented to you in various forms until you have learned it. When you have learned it, you can go on to the next lesson.

➎ Learning lessons does not end.
➤ There's no part of life that doesn't contain its lessons. If you're alive, that means there are still lessons to be learned.

➏ "There" is no better a place than "here."
➤ When your "there" has become a "here", you will simply obtain another "there" that will again look better than "here."

➐ Other people are merely mirrors of you.
➤ You cannot love or hate something about another person unless it reflects to you something you love or hate about yourself.

➑ What you make of your life is up to you.
➤ You have all the tools and resources you need. What you do with them is up to you. The choice is yours.

➒ Your answers lie within you.
➤ The answers to life's questions lie within you. All you need to do is look, listen, and trust.

➓ You will forget all this.

Audacity of Hope

Imagine a guy - who flunked his SSLC exam, came back to his home in village, lied that he had cleared it, then without informing anybody, ran away from home. What an audacity, good/bad is the secondary layer to it, but the audacity stands out for me.

In fact, audacity and possibility are two things that define my thattha. With him, everything is possible. It doesn't matter to him if it is hard or easy, if he wants, he will make sure that he will get that somehow. At the very least, give a super best shot at it.

His whole life has been a super shot!!!

He earned his living by doing accounts and was really good at it. Irony, right, for one to flunk schools and then go around earning a living from doing accounting for organizations. As I said, he was trusted and so good that, till few years back he used to have one or two clients give their personal/small organization accounts for him to do. And, he was earning from that while doing the accounting from home. Apparently, we are good at doing maths :)

And, all of his children are graduates - thanks to both thattha and aachi for all their hard work. Thattha, I was told, did 3 jobs; one day-time job and 2 firms accounts management separately at different hours in the same day/week. And, thattha had that "Gambeeram" - when he walks in or if he is in a room, you can know that he is there. He is not dominating, but he is very influential. 

Lastly, he is straight forward, has a pinch of swagger along with his audacity and to the point, blunt at times. And, his way of doing things has a flair, style to it. In fact, some of my straightforwardness in speech, lack of inhibition - I attribute to my thattha. His enthusiasm, is something, that I have probably derived on.

~ ~ நான் தாத்தா மாதிரி ~ ~ May 2012 pic above

I cannot complete the list of all good times that I have had with my thattha but here are some of them

• There was this one time, during summer leave, I had gone to thattha place. And, after waking up, I, for a change, decided to fold my "padukai". This is something I never do, even now too. But, when he saw me doing that, he was so impressed with me doing this and immediately wanted to award me something - and I, being the kid, asked for the most expensive tooth brush at that time. 30 Rs it cost (must be in mid 90's) and the same day evening, I had that brush.
• He sent me across to learn swimming in IIT madras for few weeks, along with few friends in Medavakkam. That was the only structured learning of swimming I have had till date.
• And, guess it was for my bday in 8th std - I wanted a Hero Ranger Techno cycle, the first cycle in India with front and back suspension. And, he helped me get that.
• Countless number of eating time outside, the number of times he got the saturday morning parcel of rava dosai/dosai for me and my sister when he comes to our locality for his monthly check up.
• The saravana bhavan cheedai for my sister - a small pack whenever he visits SB.

All Thatthas are like that, whats so special, one may wonder. Well, for me, my  name is the same as that of the other thattha (Dad's dad) but he (this thattha) is the only one I have ever seen. He is also not just thattha, he is like the Kavingar Vaalee - ever youthful in our family. He is so well informed of everyday activity, sports and politics of TN. In fact, he is an encyclopedia of the politics of Karunanidhi, Sivaji and MGR times to till date. The countless talks I have had with my thattha on politics are very much informative to know of the past, which I wouldn't have known otherwise. 

There is a tradition in family - all of the grandchildren name begins with "A", coz my thattha name is Arumugham. It all started with me.

• Arvind
• Anand
• Ashwini
• Ajay
• Aarthi
• Akshaya

80th Bday of Thatha - 2010; all except Anand

His humor nature, is simply mind-blowing. He is second only to Goundamani for me - his comedy has such a timing sense that all people - his peers, his friends, his elders, his children and grand children - we all laugh. That is a tremendous quality. He pulls people, left and right and engages actively in arguments.

More than all this, he is like a friend for me - a partner in crime types. We had planned and done countless going-out things, small events or things like that. The last phone he got, which I helped him buy - a flip phone and he thought it was cool to flip it open and take call. The touch screen technology came little late for my thattha as he was never interested on that. 

I don't know what is it with 2012 - two of the people in family, I had looked upon as role models, had chosen to leave all of us, all little too soon, for me. Or so I feel. My periappa left in June - the architect of my dad's family resurrection. Now, thattha. He is the only person who is my role model, not for any thing he did, but just for being himself.

I cannot think of anybody doing things that he has done - beating death 3 times so far and to succumb on the fourth time a day back :(. I was so hopeful of his will power, that given a small chance to survive, my thattha would be back to his usual or ok state in a bit. Alas, he didnt get his chance this time :(. In 2006, he surprised all of our family members; after suffering his second heart attack while he was in haridwar, he flew back to Chennai, all by himself, and in airport we had an ambulance waiting to take him to the hospital. And, those drivers, didnt know the shortcut to reach Kamakshi hospital, and my thattha, lying down in the ambulance, gave directions. WOW....such acts by thattha defy me.

Death, which is, and has to be a biological phenomenon; but not sure why it evokes such an emotion within me. :(.  May be its coz, I wont have the same place to go back to - thattha veedu, with out thattha, it is just a void place. The place where I go and open fridge, kitchen, almirah all with so much rights, is going to be an all together different place - for all of us. He is such an independent man, lived his entire life, all by himself; both him and my grandma . They lived alone till date and were doing their daily chores all by themselves with help from my chitthi on cooking coming in the last few months. This for me is such an astonishing thing, given how old my Thattha is. He has lead his life, managed and maintained that house, all its accounts till the very last - all alone. He is such an organized man, that you will find all things neatly in place.

I share his disappointment in not having his "Sadhabhishekam" held; for some reasons, it never really materialized.

Alas, Im sitting all alone now, having decided yesterday night not to fly back to India for last rites but since morning, Im all blahhhhhh. Im not doing anything. I have no real clue why am I even blogging all these. Not sure why Im not going - Im in two minds. And, now it is that Im not going, Im sitting with a feeling of void that is too big and tears that roll down, ever so slowly when I see pictures from different times. But this distance -arrrrggghhhh is killing :(. I just wanted to go there and dance my heart out in front of his procession, don't know why but that is what I felt.

He has interest in tamil literature and a voracious reader, his almirah is full of books, which by itself can fill three to four book shelves. 

I'm not sure how to say good bye to my thattha coz he is our biggest support. I will miss his "Ganir" voice in phone call, his exaggeration of things he like - are all the wonderful traits that we have got so accustomed to and enjoy. 

He began to go weak in the last few months and his voice started showing that he was suffering. All the while, I was hoping for his pain to subside and didn't want him to leave now - may be he could have stayed for few more years, 3 years may be :(

Such a stickler for time he is, he will be the first person to arrive to any function or event in the family/elsewhere. And, he follows the same, while leaving too, will be the first person to leave back home as well. So much so, my aachi always says, "Kal le sudu thanni oothukittu than eppavum nippa thattha". 

I think he has done that one last time, again :(.

With tears rolling down, here is to my thattha, my friend - Arumugham

நல்லது செய்யவேண்டும் | Nallathai Seivom

இயற்கை உணவு உண்டால்...300 வயது வாழ முடியும்..!

A very good article about food - so much so that Im pasting it completely here.

http://news.vikatan.com/index.php?nid=10232#cmt241

----

சென்னை அண்ணா ஆர்ச் எதிரில் உள்ள குறுக்கு சந்துக்கு பெயர் துரைசாமி ராஜா தெரு. அங்குள்ள ஏ.வி.ஜி ரெட்டி இயற்கை நல  மருத்துவமனையில் மாதத்தில் கடைசி ஞாயிற்றுக்கிழமை இலவசமாக இயற்கை மருத்துவ முகாம் நடப்பதாக கேள்விப்பட்டோம்.

என்னதான் நடக்கிறது என்று பார்க்க நாமும் ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை சென்றோம். நமக்கு முன்பு நாற்பது பேர் அங்கே ஆஜராகி இருந்தார்கள். ஒரு பக்கம் வாழைப்பழத் தார் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. இன்னொரு பக்கம் முளைக்கட்டிய பயறுகள், பேரீச்சம் பழம், திராட்சை  போன்றவை வைத்திருந்தார்கள். அந்த இடமே விநோதமாக காட்சியளித்தது.

சுவையான தாமரை டீ, தேநீர் இடைவேளையில் வந்தது. மதிய உணவில் வெஜிடபிள் பிரியாணி, பாயசம் என்று வகை வகையான உணவுகளை பரிமாறுகிறார்கள். அத்தனையும் அடுப்பில் வேக வைக்காத இயற்கை உணவுகள் என்பதுதான் ஆச்சர்யமான விஷயம். இதை விட இன்னும் பயனுள்ள தகவல்கள் முகாமில் பகிர்ந்து கொண்டார்கள்.

முதலில் இயற்கை உணவு நிபுணர் ஏ.வி.ஜி. ரெட்டி பாடம் நடத்த தொடங்கினார்.

" ஒரு நடுத்தர மனிதனின் இதயம் ஒரு நாளில் சுமார் ஒரு லட்சம் தடவை துடிக்கின்றது. 23 ஆயிரம் தடவை சுவாசிக்கின்றது. இவ்வளவு அற்புதங்களடங்கிய இந்த மனித இயந்திரத்திற்கு எரிபொருளாக பஞ்ச பூதங்கள் நிறைந்த உயிருள்ள இயற்கை உணவுகளைத் தர வேண்டும். அப்படியில்லாவிட்டால் (சமைத்த உணவுகளையே கொடுத்தால்) ஒவ்வொரு தலைமுறைக்கும் குறைந்தது ஒரு சதவிகிதம் ஆரோக்கியம் மனிதனுடைய விந்துவில் குறைந்து கொண்டே வந்து நூறாவது தலைமுறையில் நூறு சதவிகித ஆரோக்கியமும் இல்லை என்றாகி விடும்.

அதாவது, இன்னும் ஐந்தாயிரம் ஆண்டுகள் வரை சமைத்த உணவுகளையே உண்டு உயிர் வாழ்ந்து கொண்டு வந்தால், முடிவில் பருவத்திற்கு வரும்வரை கூட மனிதன் உயிருடன் வாழ முடியாமல் மனித இனமே அழிந்து விடலாம்.

அப்படியென்றால் புலி, சிங்கம் போன்ற விலங்குகள் மாமிச உணவினால் உயிர் வாழ்கின்றனவே எப்படி? என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். அவற்றின் உடலமைப்பு பச்சை மாமிசங்களை ஜீரணிப்பதற்கு ஏற்றவாறு அமைந்துள்ளது. அவற்றின் சிறுநீரகங்கள் மனிதனுடையதை விட நான்கு மடங்கு பெரியது. அவற்றின் உமிழ்நீர் முழுவதும் மாமிசத்தை ஜீரணிப்பதற்கு ஏற்றவாறு அமைந்துள்ளது. அவைகூட புல் , இலை, தழைகளைச் சாப்பிடும் முயல், மான், மாடு போன்ற உயிரினங்களையே விரும்பிச் சாப்பிடுகின்றன.

புலி, சிங்கங்களுக்குக் கூட சமைத்த மாமிசங்களை மட்டுமே உணவாகக் கொடுத்தால் அவற்றின் இயல்பான ஆயுட்காலம் வரை உயிர் வாழ முடிவதில்லை. சமைக்காத மாமிசங்களில் பஞ்ச பூதங்கள் நிரம்பியிருக்கின்றன என்பதையும் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். கொடூரமான குணங்களையுடைய புலி, சிங்கங்களை மனிதன் தனக்கு அடிமையாக்க முடியாததின் முக்கியமான ஒரு காரணம் அது உண்ணும் மாமிச உணவே. அவற்றிற்கும் தேங்காய், பழங்களைக் கொடுத்தால் மனிதனுக்கு அடிமையாகி விடும்" என்றவர், அடுத்த சொன்ன விஷயம் நம்மை மேலும் சிந்திக்க வைத்தது.

"பிறந்த முயல்குட்டி மூன்று மாதத்தில் பருவத்திற்கு வந்து குட்டி போட ஆரம்பித்து விடுகின்றது. அதனுடைய ஆயுள் 60 மாதம். பிறந்த ஒரு ஆட்டுக்குட்டி அரை வருடத்தில் வயதுக்கு வந்து குட்டி போட ஆரம்பிக்கின்றது. ஆடுகள் சுமார் 10 ஆண்டுகள் உயிர் வாழும். ஒரு பசுமாட்டின் கன்று பிறந்து ஒரு வருடத்தில் பருவம் எய்தி கன்று போட ஆரம்பிக்கின்றது. பசுமாட்டின் ஆயுள் சுமார் 20 வருடங்கள். இந்த மாதிரி 15 வயதில் பருவம் எய்தி குழந்தை பெறத் தயாராகும் ஒரு மனித இனமும் (அதைப் போல 20 மடங்கு 20 x 15 = 300) சுமார் முந்நூறு ஆண்டுகள் உயிர் வாழ வேண்டும்.

பழங்கால மனிதன் சுமார் 300 ஆண்டுகள் வாழ்ந்ததாக பைபிள் உள்ளிட்ட பல புத்தகங்கள் மூலம் தெரிய வருகின்றது. மனிதனின் ஆயுள் 300 ஆண்டு. அந்த மனிதன் ஒரு நாள் மட்டும் சமைத்த உணவு சாப்பிட்டால் அந்த மனிதனின் ஆயுளில் ஒரு நாள் குறையும். எனவே வாழ்நாள் முழுவதும் சமைத்த உணவைச் சாப்பிடும் மனிதன் 150 வருடங்களுக்கு மேல் உயிர் வாழ முடிவதில்லை.

சுவாசிக்க சுத்தமான காற்று, குடிக்க சுத்தமான தண்ணீர் கிடைக்காமையால் மேலும் அவனுடைய ஆயுள் குறைகின்றது. புகை பிடித்தல், மது அருந்துதல் போன்ற தீய பழக்கங்கள் ஆயுளை அதிகமாகக் குறைக்கின்றது. இப்படிப்பட்ட பல காரணங்களினால் மனிதனுடைய ஆயுள் இன்று நூற்றுக்கு கீழே வந்து விட்டது.

மனிதன் தனக்குத் தேவையான சரியான உணவுகளைச் சாப்பிடாமல் ஆரோக்கியத்தை அழிக்கும் விஷங்கள் நிறைந்த உணவுகளைச் சாப்பிடுவதினால் தான் நோயாளியாகின்றான். எனவே உணவு முறைகளை மாற்றியவுடன் நோய்கள் எல்லாமே நீங்கிவிடும். உதாரணமாக, நாம் காய்கறிகள் வாங்க கடைக்குப் போகிறோம்... அங்கு கீரைகளோ அவரைக்காய், பீன்ஸ் முதலியவையோ அதிகமாக வாடியிருந்தால் அவற்றை நாம் வாங்குகின்றோமா? வாடியிருக்கும் அந்தக் காய்கறிகளில் சத்துகள் செத்துப் போயிருக்கும் என்று தானே வாங்க மறுக்கிறோம். அப்படியானால் அவற்றை நாம் அடுப்பில் வேக வைத்து சமைத்துச் சாக வைத்துச் சாப்பிடும் பொழுது அவற்றின் சத்துகள் அழிந்து விடும், குறைந்து விடும் என்று ஒரு நொடியாவது நாம் சிந்தித்திருக்கின்றோமா?" என்று இடைவெளிவிட்டு நிறுத்தினார் ஏ.வி.ரெட்டி.

அடுத்து பேச வந்தார்... இயற்கை உணவு தயாரிப்பில் நிபுணரான ரத்தின சக்திவேல்.

"சமைக்காத உணவுகளில் தான் மனிதனுக்குத் தேவையான எல்லா உயிர்ச் சத்துகளும், வைட்டமின்களும், இயற்கையாகவே அமைந்துள்ளன. அவைகள் உணவுகளை ஜீரணிப்பதற்கு மிகவும் உதவி செய்கின்றன. எனவே சமைக்காத காய்கறிகளையும், பழங்களையும் வயிறு நிறைய சாப்பிட்டாலும் ஒரே மணி நேரத்தில் ஜீரணமாகி இரத்தத்துடன் கலந்து விடும். அதற்குப் பிறகு பசி தோன்றினாலும் தண்ணீர் மட்டும் அருந்தினால் போதுமானது.

சாப்பிட்டால் பசி எடுக்கவே கூடாது என்று நினைத்துக் கொண்டு வயிற்றை நிரப்புகின்றோம். அவற்றில் ஜீரணத்திற்கு உதவி செய்யும் சுரப்பிகளும், வைட்டமின்களும், தாதுப் பொருள்களும் இல்லாமையால் சமைத்த உணவுகள் ஜீரணம் ஆக குறைந்தது 4 மணி நேரம் ஆகின்றது.

சமைக்காத இயற்கை உணவுகளைச் சாப்பிட பழகிக் கொள்வது எப்படி? தங்களுக்குரிய சந்தேகம் இது தானே?

ஒரு சர்க்கரை வியாதி நோயாளி சர்க்கரை போடாத காபியைக் காசு கொடுத்து வாங்கி விரும்பிச் சாப்பிடுகின்றான். வேப்பிலையை தினமும் சாப்பிட்டு வருபவனுக்கு அது கசப்பதில்லை. கசக்கும் வேப்பிலையை ருசிக்கும் அவனுக்கு மற்ற உணவுகள் தேவாமிர்தமாக இருக்கின்றன.

ஒரு வெள்ளரிக்காயைச் சமைக்காமல் சாப்பிட்டால் மிகவும் ருசியாக இருக்கிறது. இது இயற்கை ருசி. இதில் உடலுக்குத் தேவையான உப்புச் சத்துகள் இயற்கையாகவே அடங்கியுள்ளன. அதே வெள்ளரிக்காயை வேகவைத்து ஒன்றும் கலக்காமல் சாப்பிட்டுப் பார்த்தால் துப்பி விடுகின்றோம். காரணம் உப்பு இல்லை. உப்பு இல்லாப் பண்டம் குப்பையிலே என்ற பழமொழிக்கேற்ப இந்த சமைத்த உணவுகளான உப்பில்லாப் பண்டங்களைக் குப்பையிலே போடாமல், அதனுடன் செயற்கையாக நாமே உப்பு சேர்த்து விடுகின்றோம். அதிகமாக இருக்கும் உப்பை சிறுநீரகம் வெளியேற்றுகிறது. ஒரே ஒரு நாள் சிறுநீரகம் வேலை செய்யாவிட்டால் மனிதன் உயிரோடு வாழ முடியுமா?

காடுகளில் மிகவும் ஆரோக்கியமாக வாழும் மான், குதிரை, யானை முதலியன உப்பு போட்டு சாப்பிடுவதில்லை. அவை கூன், குருடு, செவிடு போன்ற ஊனமுள்ள குட்டிகளைப் போடுவதில்லை. செயற்கை உப்பு அதிகமாகச் சேருவதால் தான் மனிதன் நோயாளியாகி மலட்டுத் தன்மை அடைகிறான். செயற்கை உப்பு கலவாத இயற்கை உணவுகளை மட்டும் தொடர்ந்து 15 நாட்கள் சாப்பிட்ட உடனேயே 15 வருடங்களாக குணமடையாத பல நோயாளிகள் குணமடைந்திருக்கின்றார்கள்.

சமைக்காத இயற்கை உணவுகளான, முளைவிட்ட தானியங்கள் முளைவிட்ட பயிறு வகைகள், பச்சைக் காய்கறிகள், பழங்கள், தேங்காய் முதலின காரத் தன்மையுள்ள உணவுகள் ஆகும். சமைத்த உணவுகள், தானியங்கள், பயிறு வகைகள், பால், முட்டை, மாமிச உணவுகள் முதலியன அமிலத்தன்மையுள்ள உணவுகள் ஆகும். மிகவும் புளிப்புச் சுவையுள்ள பழங்கள் அமிலத்தன்மையின. பசிக்காத பொழுது எந்த உணவு சாப்பிட்டாலும் அது அமிலத்தன்மையுள்ள உணவாக மாறிவிடும். ஒரு நாள் உண்ணா நோன்பு இருந்து புளிக்கும் சுவையுள்ள நெல்லிக்காய் சாப்பிட்டாலும் அது இனிக்கும். அப்போது நமது உமிழ் நீர்ச்சுரப்பிகள் அமிலத் தன்மையுள்ள பழங்களைக் கூட காரத்தன்மையுள்ள உணவாக மாற்றி விடுகின்றன.

அரிசி, பருப்பு முதலியவற்றை மாவாக அரைத்து வைத்தால் ஒரு நாளில் புளித்து விடுகின்றதல்லவா? இந்த மாதிரி புளிக்கின்ற மாவுப் பொருள்கள் நிரம்பியுள்ள எல்லா உணவுப் பொருள்களும் பொதுவாக அமிலத்தன்மையுள்ள உணவுகள் ஆகும். மனிதன் நூற்றுக்கு நூறு காரத்தன்மையுள்ள உணவுகளையே உண்டு உயிர் வாழ முடியும் அப்படியிருந்தால் அந்த மனிதனுக்குச் சோர்வு, களைப்பு, தலைவலி, வயிற்றுவலி என்றால் என்ன வென்றே தெரியாது. அவனைப் பாம்புக் கடித்தாலும் சாகமாட்டான். எந்த நோய்க் கிருமிகளைச் சாப்பிட்டாலும் உடல் நலம் குறையாது" என்றார்.

பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே நம் முன்னோர்கள் 'உணவே மருந்து, மருந்தே உணவு' என்று சொல்லி வைத்த வாசகம் காதில் ஒலித்தது. இன்று உள்ள அத்தனை நோய்க்கும் நாம் உண்ணும் உணவுதான் முக்கிய காரணம் என்ற விஷயம் பிடிபட தெருவில் இறங்கி நடக்க தொடங்கினோம்...!

Punnagai Vaanginaal Kanneer Elavasam

பசி தான் மிக பெரிய மிருகம்

பசி தான் மிக பெரிய மிருகம்
அதை கட்டுப்படுத்த வழி இல்லையா?

One of the best song of this movie and a very good song in terms of its lyrics and its meaning. This song captures the life and spirit at its best.

A very good movie of 2010 and have always been wanting to watch this song over and over, captures the bitter reality of commercialization and exploitation of people. 

~ Yes plus July 2007 ~

It's been 5 years and it is still one of the best thing that has happened to me - Yes+ July 2007, AGN, Thiruvanmayir, Chennai :)

One of my favorite since the time I heard it

There's something about apple

On 24-Apr-2012, Apple posted its quarterly results:-


$39.2 billion in revenue and $11.6 billion in pure, unadulterated profit with 35.1 million iPhone sold alongside 11.8 million iPads.

If in case it doesn't ring out loud for you, let me quote it one by one

• $39.2 billion in revenue
• $11.6 billion in pure, unadulterated profit 
• with 35.1 million iPhone sold 
• alongside 11.8 million iPads

and all of this for a quarter - which is 3 months.

WOW !!!

The organization for which I work posted its quarterly results and it crossed 10 Bn in revenue for the year, full year. And, it is Revenue not the profits. I know how hard it is to even get these numbers and how much successful this is in the IT delivery sector of India. But all of this pales away in comparison with the numbers posted above by apple - 11.6 billion in PROFIT, for 3 month period. Wow. I keep saying this word. Wow.

Just to put things in perspective, less than 15 years ago, Apple was barely 100 days away from declaring as bankrupt. And, to come from that place to be the most successful company in the world, is a no mean feat. Many would have already told a tonne about this but here is my 2 cents.

Apple, is apple, coz it is apple. Simple.

When I look back at what apple had done as a company, only few points I observe. They are doing only what they want. May be sometimes, what they probably can. And, they are doing what they want, the way they want. And, it is the doing it best. But never what they find it as convenient. Apple, could have done so many more business and other things but no, they didn't choose to do all of them and decided to do only what they want and thanks to that, they are now the most profitable organization in the world. 

The Mac was never really a market leader in terms of share, but they still made it as best as they can do. The iPod was never existing but they made what they wanted to do and made it best. If apple, when pushed to bankruptcy 15 years ago, had thought to target the bigger market share than mac or building on mac, they would have recovered too, may be, coz they open themselves to larger pie. But, they didn't do that. They build what they believed to be best. This is a key lesson to all organization in the world, do what you want to do, well, you will eventually be successful. Never focus on short term growths and results. Build a long lasting pipeline and focus on long term and sometimes, at the cost of short term coz it is long term results that matter. 

I do foresee issus, troubles and other things with apple on few of its spheres of operations and other things. I don't know if they will remain the most profitable organization in the world for another 10-15 years, but I can see that they are in right position to do so, not by their size of revenue but by their focus and products.

Build the best products; earn the most money !!! Apple.

There's so much Space

Please visit the below URL for the entire range of space exploration described there.


http://www.bbc.com/future/bespoke/space_infographic


I really wonder what's in all those space and beyond.....and what is this place that we are living?? What else out there...is there an end to the space or space the end in itself. What are the things we don't know?


This topic never ceases to amaze me - ahhhh I would love to be a space traveller exploring all these.

Happy Birthday Mummy/அம்மா :)

Happy Birthday to the best mummy/amma/அம்மா

She and me share the same birthday date. She is the short, dynamic lady...who is at times stupid...at times ignorant but never without love :)




I get some of my blah blah nature from her coz she talks similar ways. I also get my characteristics of honesty and doing the right thing or feeling guilty coz she is similar ways and can talk pointedly straight when she wants to. Very famous for speaking and getting bashing/scolding at her parents (Thattha) place and her in-law place (my appa :D). I wonder how she can get bashings from the both side, especially when both the sides think she supports other side. hehe

She is the most encouraging person for me and never said no for anything that I ever wanted to do.

Much of my liberty in life comes from the fact that she chose to give it to me.

You are the reason why Me, Appa and Aarthi are able to live the life we are living :)

My Loose mummy/அம்மா :D - Happy Bday to you.

Rahul Dravid - My hero

No other cricketer's image adorned the walls of my room like yours did.

From the days Big fan released a cricket card along with their gum, I always held one more of your card than any other cricketer in my collection. Not that I didn't like them, just that I liked you that much more.

The first century of yours at Chepauk, Chennai and the subsequent celebration of yours, the way you did, with your bat held high and swiping at all the crowd, in a thankful manner. That is the gesture that I talked for one whole day, the very next day in school. A gesture and celebration I always tried to do when I did well while playing cricket. Just that every move of yours was something that I cherished.

That started a long debate of who is best in Indian cricket, back in 1998 itself, with arguments with Sachin fans never ending. Alas, that discussion subsided soon after, coz we realized you are a class of your own. Sachin is considered a gifted player, everybody confirms to that. Sourav a flair player. But it is you who proved to all through your hard work and determination and technic that anybody can be a player, if only they wanted to be. For that, you rank higher for me than anybody else.

I have always watched you closely, in fact, one eye will always be on you when you play a game. I celebrated your success as mine, your struggles as mine. In fact, had a tear on my eyes when I saw you totally lost after that 2007 WC, which you lead India in to. It was not your fault that India didn't do well, but you took it yourself and that image of yours still evokes sadness in me.

Sourav is a great captain, coz he had you. That says enough about you and your captaincy as well.

I never know anybody else who has gotten out so many times in the 90's than you. May be Michael Slater comes close. Despite that, your career and records speak of staggering heights and volume to them.

Your centuries in New Zealand in the beginning of 99 and the subsequent top score of WC 1999 in Englad showed to the world your class agains really good bowling attack. There are so many more records of yours that I cannot even begin to list down, coz there are so many. But most important of them all, is the way you conducted yourself. Always subdued, never letting any bad word or intent around. Flashing a smile, even in the worst of dismissals of umpires, never showing the disrespect and going back to doing what you do the best. Playing well.

The way you bid adieu is also, typical Dravid. Thanking everybody and heaping praises on them when all of us know that you never got your due, ever, coz somebody else did something more flashy than you.

I have never met you in person, but would like to do so if an opportunity where to come for me in future. All that apart, for me, you are special;  coz, I have never held anybody's picture in my wallet except yours. Rahul Dravid - My Hero

What is it?

I seldom have headache or head pain. I always shrug it off at the very least, when hit the nadir and kinda move. May be small drag may reside within me but it wouldn't be sufficient enough to bring me to nought. Coz, being nought or idle is not something that I'm good at, maybe :D.


So, what is it, this collision of two things, which are vying for the same mind space of mine, that deals with the common thing of mine -  what I do (did or want to do) ?

Life is a game - I have always played it, will always end up doing so. Sometimes, there is a small amount of fear/hope that clings on to me so as to have an ok sort of outcome. I think it is good in a way to have that but it shall may not be limiting oneself. 

Be happy and play it, wherever you may play and however you may play.

Why am I here?

Why am I here?

Once in every while, this question passes through me, making me wonder and leaving me at that. A walk or thought down the memory lane or few events from past or some thing so present often leads me to this state of "Why am I here?" And every time, I'm lost in the wonder of my thoughts and to come out of it in more wonder, confused, relaxed and sometimes with a thought of may be time wasted a little, but that's ok feel.

I have no idea what it is but I feel 2006 kinda lingers in me for some reason. It was the new year I came to my city, lovely city of Chennai after my initial training in work, excited, enthusiastic, with so much energy (that I'm always blessed with) for work and everything life has to offer. Phew, I almost ended up losing it all, much to my own surprise and chuckle, by my own will. Alas, the dance classes in JNR, the countless water melon juices after them kept me going. Time spent going in the cab after work to my home, listening to FM was all so nice or the times I have to run and catch buses to reach my home. My frustration to wait for the last leg connectivity in buses to my locality that runs at a frequency of 1 hour at off peak hours lead to me purchasing my trusted warrior, mate, one whom I always reckon on - my Honda Unicorn. It was my first big purchase once I started for work and Im so happy it is my bike. Thanks to my appa for arranging part of the money when I wanted it and I dutifully adjusted it with something else down the line so that my claim above that it is my own purchase stands valid :) :-D hehe.

Going to Tidel back up center for my entire project, establishing myself so well with the clients and leading my own team of 3 members by the end 2006 in my work were all so much positive for me. Lots of time spent with my project and I even stayed up support till 12 AM on the new years eve of 2006-07 in my work that year. Doing countless dance performance with my Moto guys, watching movies with them and so many things were all so enjoyable and time well spent.

I dont wish to over emphasize 2006 here, even If I recollect some moments of my college times it brings back so much of a time well spent with ups and downs and something I would like to be part of again. Same with school or may be till my birth :. In fact my whole life had been good to me. I'm fortunate, thankful and glad about it. May be Im purely lucky or its just me.

Now, where do I go from here? I have few things that I want to do and lot more as well. I only wish for persistence and little bit of good luck on all of this now and going forward. Contrary to what some of my family members think, Im very flexible with things that are of interest to me. And, I still consider myself a clay that is not hard. I wish to remain this way, a moldable state and wish good objects and impressions (surroundings) to be molded upon.

Now, one thing for sure. I have been here before and shall be here again.  I'm referring to the state of "Why am I here?"