Naan Veezhven Endru Ninaithayo

Naan Veezhven Endru Ninaithayo | நான் வீழ்வேனென்று நினைத் தாயோ?

One of the lines of poet Bharathi that always acts a source of courage and valor for me is - நான் வீழ்வேனென்று நினைத் தாயோ? This line is part of the poem Yoga Siddhi and under title Varam kettal (thanks quora for the information) and in the 4th stanza - one of the most well known verses of Bharathi's poems.

தேடிச்சோறு நிதந் தின்று - பல

சின்னஞ் சிறு கதைகள் பேசி - மனம்

வாடித் துன்பமிக வுழன்று - பிறர்

வாடப் பலசெயல்கள் செய்து - நரை

கூடி கிழப்பருவமெய்தி - கொடும்

கூற்றுக் கிரையென பின்மாயும் - பல

வேடிக்கை மனிதரை போலே - நான்

வீழ்வே னென்று நினைத் தாயோ?

I have always been impressed by the defiance in the last line of this stanza - naan veezhven endru ninaithayo? I have drawn strength from these lines since 2004/06 times. Even in 2009, I have posted these lines in my facebook feed as an act of defiance to project a face that I'm not down - despite the tumultuous times. I need these lines now more than ever before with what's happening and also job-wise, it is always good to have the rightful defiance to back oneself - one's true-self.

The above lines became more popular outside the literary world thanks to the climax of the Mahanadhi movie, where Kamal himself will narrate these lines in his own inimitable voice. 
And in an earlier scene (image below), the character played by Kamal would raise a pertinent question - "Oru nallavanuku kedaika vendiya ellam mariyathayum, ketavanuku kedachidudhe. Adhu eppadi ?" Andha mariyadhai and raja vazkai kudukravanga than yosikanum, with an angle of truth, righteousness and nyayam. Nyayame poi ya nyayathukagavum and unmaikagavum eppadi porada mudiyum - only we humans can do.

நின்னைச் சிலவரங்கள் கேட்பேன் - அவை
நேரே இன்றெனக்குத் தருவாய் - என்றன்
முன்னைத் தீயவினைப் பயன்கள் - இன்னும்
மூளா தழிந்திடுதல் வேண்டும் - இனி
என்னைப் புதியவுயி ராக்கி - எனக்
கேதுங் கவலையறச் செய்து - மதி
தன்னை மிகத்தெளிவு செய்து - என்றும்
சந்தோஷங் கொண்டிருக்கச் செய்வாய்...

The scene/poem ends when Kamal character and the poet Bharathi asks - much like "requests" or rather more like demands from amma/god that she fulfills his righteous wishes.